The Pieter van der Pols Papers
Pagina 12
klik om het afschrift te zien
en ze zagen het stadhuis van binnen en van buiten met
mensen opgepropt die al begonnen te roepen "Viva
Prins van Oranje" en een gedeelte (had) al
oranje kokarden op de hoeden. De heren die wel
zagen dat er geen tegenhouden (meer) aan was, verzochten
(het volk) wel tevreden te zijn dat haar wil zou ge-
schieden en (hij) werd op hetzelfde moment als stad-
houder uitgeroepen. Maar Zeeland was (ons) al
voorgegaan en toen (ging het) van stad tot stad tot-
dat er een (stadhouder) was. Ik was in Rotterdam. Ik heb
de prins achter (het) stadhuis mee horen lezen
door de secretaris van Belle, die beefde toen
het gedaan was. Toen liet (men) de prinsenvlaggen
op de toren (wapperen) en ook op de dorpen. En wie
geen geel (= oranje?) lint droeg, was zijn lijf niet
zeker, zowel klein als groot, rijk en arm
jong en oud. Ieder toonde dat hij (een) goed prins(gezinde)
was. Daar werd de prins als een tweede Jephta
weer uit het stof verheven. In het oranje-
loetie ( ? ) was (hij) bijna verdwenen. Hij was veracht
en klein maar nu zeer groot geworden,
groter dan ooit zijn voorouders (zijn geweest) want hij is
erfstadhouder van alle 7 provincies gemaakt, zowel in
de vrouwelijke als mannelijke lijn en dat erfrecht
hebben de oude prinsen nooit gehad.
Ook heeft hij tot vrouw, de oudste dochter van
de koning van Engeland. Ze zijn getrouwd
op 25 maart 1734. Ze zijn Willem en Anna genaamd,
net als onze vorige prins en prinses, onze laatste
stadhouder, die in die nare oorlog van het jaar
1672 werd aangesteld. Hij heeft omstreeks 30 jaar gere-
geerd tot 1702, de 19e maart, zodat men 45 jaar
zonder stadhouder is geweest. De Heer heeft
ons evenwel bewaard in dit goede land, een
land als een tweede Kanaan dat van melk
en honing overvloeit, een land waar
Gods woord zuiver gepredikt wordt door Zijn
trouwe knechten die ons wel waarschuwen
en roepen uit hun keelen en houden niet in ( ?). Zij ver-
heffen hun stem als bazuinen en verkondi-
gen de volkeren hun overtredingen en het huis Jacobs
haar zonden maar onze harten zijn verhard
vorige pagina
volgende pagina
startpagina